De laatste week

Helaas mensen het einde van onze vakantie nadert.

De koffers zijn bijna volgepakt, ze zitten vol maar nog een enkele kilo onder het gewicht.

Het wordt spannend of alles mee kan waar we een beetje aan zijn gehecht.

Maar eerst nog de laatste belevenissen.

28 september zijn we naar Tucson gereden, weer eindeloos door de desert. We kunnen bijna geen cactus meer zien. We vonden een mooie camping even noord van Tucson in het Catalina State Park. Na het opzetten van de tent zijn we een trailtje gaan lopen naar overblijfselen van een erg oud indianendorp. Er was weinig meer van over maar de trail was erg mooi, dwars door de desert dus weer veel cactussen gefotografeerd.

Na een borrel wilden we wel een Chinees Buffet nuttigen. De computer vond er een op 10 mijlen afstand. Helaas hij bleek opgeheven te zijn, jammer, maar er was er nog een. Weer 10 mijlen terug en naar het volgende adres. Het was er ooit een maar was nu gesloten. We begonnen toch honger te krijgen. Er was nog een zak waarvan Marie dacht dat het een buffet was, Olive Garden, het bleek echter een gewoon Italiaans restaurant. Geen buffet vandaag maar wel lekker gegeten. Inclusief benzine een duur etentje, maar ja het is vakantie.

29 september zijn we eerst naar Biosfeer2 gegaan. Een enorm gebouw van staal en glas waarin de universiteit van Arizona onderzoek doet naar allerlei processen die in de natuur afspelen. Er is een stukje regenwoud, oceaan, savanne en desert.

Onze gids was erg enthousiast en praatte de oren van ons hoofd. Erg interessant maar doodvermoeiend om het een beetje te volgen. Daarbij was de tour trapje op en trapje af. Maar, het was een geslaagde tour.

Eenmaal buiten sloeg de hitte toe, dus gauw in de auto naar een Walmart tegenover onze camping. Heerlijk in de airco boodschappen gedaan voor de avond.

Wat bleek, recht tegenover de camping was een Olive Garden.

De BBQ smaakte weer heerlijk, wat een vlees hebben ze daar.

30 september wilden we in Tucson eerst het oudste gebouw bezichtigen maar helaas bleek het op maandag gesloten. Jammer dan maar wat foto’s gemaakt door de tralies en de directe omgeving. Volgens ons plagen ze ons.

Doorgereden naar Organ Pipe National Monument waar we voor een nacht konden kamperen. De volgende dag zou het park dicht gaan.

We zochten een mooie plek met wat schaduw. Gelukkig moesten we naar het toilet voor we tent gingen opzetten, Het toiletgebouw bleek al afgesloten.

De tent maar opgezet op een RV plek waar ook schaduw was en het toiletgebouw open.

1 oktober; na het afbreken van de tent wilden we ons wassen en naar het toilet, bleek men het gebouw te hebben afgesloten en dat terwijl men toch de tent hadden gezien want die stond er recht tegenover. Wat lomp.

Een poosje later kwam er wel een auto van het park langs en de ranger was het met ons eens dat dit niet kon en maakte het gebouw open. We hoorden ook de oorzaak van de sluiting van het park, men had vanuit Washington geen geld gekregen voor het beheer van het park en dus alles op slot. Ook alle wegen in het park waren afgesloten, alleen de doorgaande weg was nog te berijden omdat er vlak bij de Mexicaanse grens nog een dorp lag.

We hadden medelijden met de mensen in de campers die we tegen kwamen. Tientallen mijlen rijden en dan voor een gesloten deur komen.

Onderweg naar Phoenix moesten we besluiten waar we zouden kamperen. Het plan was in het Lost Dutchman State Park maar gezien de hoge temperatuur en de weinige schaduw daar hebben we toch maar gekozen voor een KOA-camping in Mesa met zwembad en wirlpool.

2 oktober; We hadden een beetje spijt van de campingkeuze want het verkeer op de wegen rondom veroorzaakte meer overlast dan we hadden verwacht. Wat maken die Amerikanen een rotherrie en dat al om 5 uur ’s nachts.

Vandaag een luie dag. De was doen, zwemmen en wat boodschappen doen in de Riverview mall. Daar een tijdje winkels gekeken, wat blijft het toch frustrerend dat je al het leuks niet meer kan kopen.

Het was weer tegen de 40º C.

3 oktober zijn we na het voor de laatste keer afbreken van de tent (snik) nog even gaan zwemmen. We waren nog te vroeg voor het inchecken in het hotel dus doorgereden naar het Living History museum. Toen we Truus instelden op het adres schrokken we wel een beetje, bijna 100 mijlen. Maar dat zijn we inmiddels wel een beetje gewend, alles is ver weg.

Het bleek een verzameling heel oude gebouwtjes die verschillende functies hadden gehad en nu op een plaats waren herbouwd. Het viel wat tegen want werklieden en bewoners in klederdracht die waren beloofd hebben we niet kunnen ontdekken. Een gebrek aan volunteers en geld. Ook kon je de gebouwtjes niet in, zelfs het kerkje niet.

’s Avonds lekker steak en scrimps gegeten bij Sizzlers.

4 oktober naar Mystery Castel in Phoenix. Een bizar gebouw met en nog bizarder inrichting. Het is niet in woorden te beschrijven dus bekijk de foto’s maar. Tot voor kort was het gebouw nog bewoond door de dochter van bouwer die het begin 1940 begon te bouwen.

Op de foto’s ontdekken we nog steeds details die ons niet waren opgevallen.

’s Avonds op weg naar een Chinees buffet om voor de 2e en laatste keer Crablegs te eten. Helaas voor Marie werden die alleen op zondag geserveerd en dan zijn we al op weg naar huis. Wat een pech toch. Maar het eten was er verder heerlijk.

In het hotel geprobeerd alles in de koffers te krijgen en zowaar, het lukte.

5 oktober, de laatste dag afscheid genomen van de dingen die we hebben gebruikt en niet mee kunnen nemen. Stoeltjes, tafeltje, luchtbed, koelbox, BBQ, etc. klaargezet voor de kringloop, maar de dame van de roomservice had ook interesse en heeft alles meegenomen. Ze was er blij mee.

Alle folders en boekjes die we tijdens de reis hebben verzameld kritisch doorgenomen en zo’n 5 kg papier bij het afval gezet, de rest kunnen we in de handbagage nog wel kwijt.

Tenslotte dit verhaal zitten schrijven. Straks nog even naar de Walmart en een goed restaurant zoeken voor ons afscheidsmaal.

Morgenochtend om 3 uur ’s morgens op (brrr) en naar het vliegveld en afscheid nemen van de heerlijke auto. Om 7.15 uur vliegen naar Houston TX waar we ruim 3 uur moeten wachten op de vlucht naar Amsterdam. Op maandag 7 oktober hopen we om 8.20 uur te landen.

Na het verwerken van de jetleg komen we nog een keer op de site als afsluiting.

Tot dan.

Groetjes van Marie en Joop